CZEŚĆ WIELKIEGO I SŁAWIONEGO ŚW. APOSTOŁA,
JUDY = TADEUSZA,
Patrona , szczególnie w przykrych wypadkach życia.
Świętego Apostoła Judy - Tadeusza wzywają w wielkich potrzebach i nieszczęśliwych wypadkach życia; uchodzi on za patrona od przykrych i nieszczęśliwych wypadków, z których nie spodziewamy się znaleźć wyjścia ludzkimi sposobami.
Święty Apostoł Juda ma dla odróżnienia go przydomek Tadeusz. Był on krewnym P. Jezusa. Ojcem jego był Kleofas, albo Alfeusz; matka jego, imieniem Maria, była bliską krewną Najśw. Maryi P., Matki Boskiej. Braćmi jego byli Jakub, Józef i Szymon, którzy wraz z Judą nazwani są w Ewangelii braćmi Jezusa. (Mat. 13, 55), którym to wyrazem oznacza się w hebrajskim sposobie mówienia tylko stopień bliskiego pokrewieństwa. Pobożna matka jego stała przy śmierci krzyżowej Pana Jezusa. (Mat. 27, 56 - Jan 19, 25). Dwaj spośród tych tak nazwanych braci są apostołami, mianowicie: Jakub młodszy i Juda Tadeusz. Symeon, czyli Szymon został w roku 64 biskupem jerozolimskim po straceniu Jakuba Starszego i nie należy go mieszać z Apostołem Szymonem, Kanaanitą, którego uroczystość obchodzi Kościół razem z uroczystością Judy Tadeusza Apostoła, dnia 28-go października.
Widoczna pomoc, jakiej Bóg litościwy udziela wszystkim, uciekającym się nie tylko w mniejszych, lecz i w nader rozpaczliwych potrzebach i wypadkach do tego św. Apostoła, krewnego Jezusa, Maryi i św. Józefa, sprawia z wszelką słusznością wielkie zaufanie do tego św. Apostoła u wszystkich wielce uciśnionych. Przez haniebnego zdrajcę Zbawiciela, Judasza Iskariotę poszło imię "Judasz" w tak złą opinię, że nawet św. Juda Tadeusz na tym ucierpieć musiał, ponieważ ma to samo imię. Zdaje się więc, że nasz Boski Zbawiciel, Jezus Chrystus, chce ustalić cześć świętego Judy Tadeusza przez to, iż tylko wtenczas raczy częstokroć udzielać pomocy w największym ucisku zostającym, gdy się do tego Świętego udają. Tak sprowadziła nagląca potrzeba niejednego do tego świętego Apostoła, a Zbawiciel sam kazał św. Brygidzie udać się z wielkiem zaufaniem do św. Judy Tadeusza, który stosownie do swego przydomku "Tadeusz" (miłościwy) nie mniej się chętnym okazał, jak to czynił w ciągu swego apostolskiego życia, gdzie pełen gorliwości dla Jezusa Chrystusa, przebiegał lądów obszary z Galilei: Samarię, Idumeę, Arabię, Syrię, Mezopotamię i Persję, i 60.000 dusz z najgłębszego uwolnił pogaństwa. W Imię Jezusa przywracał ślepym wzrok, głuchym słuch, kulawym władzę członków, trędowatych oczyszczał, umarłych wskrzeszał i wszelkie czartowskie dzieła pohańbiał. Mocna ufność będzie z pewnością każdemu pobożnemu czcicielowi tego Świętego sowicie wynagrodzona, ponieważ Bóg tak urządził, że swej pomocy udzieli tym, którzy się udawać będą do św. Judy Tadeusza w rozpaczliwym położeniu, jak to sam święty Juda Tadeusz pewnej pobożnej osobie objawił, przy czym użalał się na małą liczbę czcicieli.
Na cześć świętego Judy Tadeusza należy odprawiać dziewięciodniowe ćwiczenia nabożne. Mianowicie, powtarzać należy codziennie tę samą modlitwę przez dziewięć dni. Dobrze też jest, jeżeli możebne, przystąpić do stołu Pańskiego w przeciągu tych dni dziewięciu.
IMPRIMATUR Fryderyk Xaver, Arcybiskup Milwaucki
Milwaukee. d. 25 września. R. P. 1898.
JUDY = TADEUSZA,
Patrona , szczególnie w przykrych wypadkach życia.
Świętego Apostoła Judy - Tadeusza wzywają w wielkich potrzebach i nieszczęśliwych wypadkach życia; uchodzi on za patrona od przykrych i nieszczęśliwych wypadków, z których nie spodziewamy się znaleźć wyjścia ludzkimi sposobami.
Święty Apostoł Juda ma dla odróżnienia go przydomek Tadeusz. Był on krewnym P. Jezusa. Ojcem jego był Kleofas, albo Alfeusz; matka jego, imieniem Maria, była bliską krewną Najśw. Maryi P., Matki Boskiej. Braćmi jego byli Jakub, Józef i Szymon, którzy wraz z Judą nazwani są w Ewangelii braćmi Jezusa. (Mat. 13, 55), którym to wyrazem oznacza się w hebrajskim sposobie mówienia tylko stopień bliskiego pokrewieństwa. Pobożna matka jego stała przy śmierci krzyżowej Pana Jezusa. (Mat. 27, 56 - Jan 19, 25). Dwaj spośród tych tak nazwanych braci są apostołami, mianowicie: Jakub młodszy i Juda Tadeusz. Symeon, czyli Szymon został w roku 64 biskupem jerozolimskim po straceniu Jakuba Starszego i nie należy go mieszać z Apostołem Szymonem, Kanaanitą, którego uroczystość obchodzi Kościół razem z uroczystością Judy Tadeusza Apostoła, dnia 28-go października.
Widoczna pomoc, jakiej Bóg litościwy udziela wszystkim, uciekającym się nie tylko w mniejszych, lecz i w nader rozpaczliwych potrzebach i wypadkach do tego św. Apostoła, krewnego Jezusa, Maryi i św. Józefa, sprawia z wszelką słusznością wielkie zaufanie do tego św. Apostoła u wszystkich wielce uciśnionych. Przez haniebnego zdrajcę Zbawiciela, Judasza Iskariotę poszło imię "Judasz" w tak złą opinię, że nawet św. Juda Tadeusz na tym ucierpieć musiał, ponieważ ma to samo imię. Zdaje się więc, że nasz Boski Zbawiciel, Jezus Chrystus, chce ustalić cześć świętego Judy Tadeusza przez to, iż tylko wtenczas raczy częstokroć udzielać pomocy w największym ucisku zostającym, gdy się do tego Świętego udają. Tak sprowadziła nagląca potrzeba niejednego do tego świętego Apostoła, a Zbawiciel sam kazał św. Brygidzie udać się z wielkiem zaufaniem do św. Judy Tadeusza, który stosownie do swego przydomku "Tadeusz" (miłościwy) nie mniej się chętnym okazał, jak to czynił w ciągu swego apostolskiego życia, gdzie pełen gorliwości dla Jezusa Chrystusa, przebiegał lądów obszary z Galilei: Samarię, Idumeę, Arabię, Syrię, Mezopotamię i Persję, i 60.000 dusz z najgłębszego uwolnił pogaństwa. W Imię Jezusa przywracał ślepym wzrok, głuchym słuch, kulawym władzę członków, trędowatych oczyszczał, umarłych wskrzeszał i wszelkie czartowskie dzieła pohańbiał. Mocna ufność będzie z pewnością każdemu pobożnemu czcicielowi tego Świętego sowicie wynagrodzona, ponieważ Bóg tak urządził, że swej pomocy udzieli tym, którzy się udawać będą do św. Judy Tadeusza w rozpaczliwym położeniu, jak to sam święty Juda Tadeusz pewnej pobożnej osobie objawił, przy czym użalał się na małą liczbę czcicieli.
Na cześć świętego Judy Tadeusza należy odprawiać dziewięciodniowe ćwiczenia nabożne. Mianowicie, powtarzać należy codziennie tę samą modlitwę przez dziewięć dni. Dobrze też jest, jeżeli możebne, przystąpić do stołu Pańskiego w przeciągu tych dni dziewięciu.
IMPRIMATUR Fryderyk Xaver, Arcybiskup Milwaucki
Milwaukee. d. 25 września. R. P. 1898.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz